-
1 kamień
kamień [kamjɛɲ] m\kamień młyński Mühlstein m\kamień węgielny Grundstein m\kamień szlachetny Edelstein m\kamień kotłowy Kesselstein m, Wasserstein m\kamień nazębny Zahnbelag m, Plaque fkamienie nerkowe/żółciowe Nieren-/Gallensteine mPltrafiła kosa na \kamień ( przysł) jd ist an den Rechten gekommen [ lub geraten], jd hat seinen Meister gefundencoś jest dla kogoś kamieniem obrazy etw wurde für jdn zum Stein des Anstoßes ( geh)\kamień milowy der Meilenstein ( geh)ktoś nie rodzi się na kamieniu jd wird nicht alle Tage geborenrzucać komuś kamienie pod nogi jdm Steine in den Weg legen\kamień by się poruszył das konnte selbst einen Stein erweichen, das ist zum Steinerweichenprzepaść jak \kamień w wodę wie vom Erdboden verschluckt [ lub verschwunden] seinspać jak \kamień den Schlaf des Gerechten schlafen ( fam)\kamień spadł mi z serca mir ist ein Stein vom Herzen gefallenzdjąć komuś \kamień z serca jdm eine große Sorge vom Herzen [ lub von der Seele] nehmen
См. также в других словарях:
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
